Wczoraj byłyśmy na kolejnym treningu z pasienia. Przyjechałyśmy do Energizer około 11.00, a w domu byłyśmy dopiero o 17:00, także troszkę tam posiedziałyśmy. Na miejscu jest przyjemny, wiejski klimat i dlatego nie chce się stamtąd wyjeżdżać. Trening składał się z dwóch wejść, jedno na małej zagrodzie, drugie na łące z całym stadem owiec. Do Jolly miałam zwracać się już "po pastersku" tylko problem był w tym, że nie wiedziałam jak. Coś mamrotałam pod nosem, tak żeby Tomek nie słyszał i starałam się ogarnąć sytuację, ale wychodziło mi to różnie :-D Po kilku próbach ogarnięcia siebie, psa i owiec zostałam odesłana na dużą łąkę i zaczęła się szkoła życia. Miałam sobie poradzić i JUŻ! I to chyba poskutkowało. Wiedziałam, że jak sama tego nie ogarnę to nikt za mnie tego nie zrobi. Zaczęłam jakimś cudem zmieniać kierunek poruszania się Jolly, starałam się mówić do niej po pastersku (ale nadal tylko pod nosem), przeprowadzałam owce przez bramki, utrzymywałam balans i robiłam ósemki. Oczywiście wszystko na miarę swoich możliwości, czyli szału nie było, ale... Słowa Tomka, że mam PSA PASTERSKIEGO podbudowały nas:-D Jeszcze pasterz musi się podszkolić i coś z tego będzie. Po treningu Jolly
Wczoraj pierwszy raz pojechałam z Jolly na prawdziwą lekcję z pasienia. Zajęcia zaczęły się o 18:00, tzn. z kilkuminutowym poślizgiem, bo do miejsca docelowego jechałam chyba przez wszystkie pobliskie wioski. Po podejściu do zagrody, Jolly zgłupiała - tu owce, tam psy, tu kot spaceruje, tam baran beczy, jakiś facet dziwnie się patrzy i chyba chce się ze mną za kumplować, a na dodatek zaczęło strasznie wiać i grzmieć. Generalnie duuużo nowch, dziwnych rzeczy. I właśnie dlatego Jolly, po wejściu do zagrody z owcami, zaczęła panikować. Kontakt z owcami zaczęłyśmy od podstaw-najpierw ja biegałam i skubałam owce, potem trzymałam je między nogami, żeby Jolly mogła je spokojnie poniuchać, a potem starałam się ją zachęcić i zainteresować puchatymi kulkami. Jolly, za bardzo nie mogła odpalić, ale... Po zmniejszeniu stada do 3 owiec, poszła do przodu. Jakby sobie przypomniała o swoim instynkcie i do czego została stworzona. Byłam zajechana, bo ciągle musiałam ją nakręcać i motywować do biegania za owcami, biegałam i krzyczałam jakbym sama miała utajony instynkt pasterski :-D Na szczęście dało to wspaniałe owoce, a słowa instruktora, że "coś z tego będzie" dały nam kopa do przodu i satysfakcję.  |
| Wszystkie Maluszki. Colin jest drugi od prawej. |
Dzisiaj natrzaskaliśmy prawie 300km, przejechaliśmy przez dwa województwa - świętokrzyskie i małopolskie, pospacerowaliśmy nad jeziorami-nawet już nie wiem jakimi :-D W między czasie odpoczęliśmy nad Nidą i uchroniliśmy "Naturę 2000" - ktoś podpalił przy nas okolice rzeki. Masakra. Nie wiem czym Ci ludzie się kierują, jakie korzyści z tego czerpią? Nie mam słów. W każdym razie wezwaliśmy straż pożarną i po kilkudziesięciu minutach pożar był ugaszony, a natura uratowana! 
Dzisiejszy dzień spędziliśmy tak jak kiedyś, czyli w trasie. Było rewelacyjnie:-) Wędrówkę zaczęliśmy od Sosny Pospolitej, która od 2002 roku stała się pomnikiem przyrody. Dlaczego? Ponieważ jej system korzeniowy sięga aż 3 metrów w górę! Sosna to taki "mały" świętokrzyski cud natury, który naprawdę warto zobaczyć. Po sesji pod sosną, pojechaliśmy do Pińczowa obejrzeć kaplicę św. Anny. Z tego miejsca było widać całą panoramę miasteczka. Przez cały dzień był nieziemski upał. Temperatury liczyły ponad 30 stopni, dlatego na końcu pojechaliśmy się schłodzić nad Dolinę Nidy - obszar Natura 2000. Miejsce dzikie, piękne, bez tłumów. Zatrzymaliśmy się tam odrobinę dłużej, bo nie można było tak po prostu pojechać dalej. Jolly, i pod sosną, i koło kapliczki, a już w szczególności nad Nidą biegała jak szalona. Było widać, że cieszy się, że pojechaliśmy gdzieś razem. Wypad w 100% udany. Jolly, wymęczona, ale szczęśliwa, a my jeszcze bardziej. Polecamy gorąco te miejsca na wycieczkę z psem.  |
| Sosna Pospolita |
W niedziele, właściwie to bardzo spontanicznie pojechałyśmy na Dog Show Zakopane. Sędzią borderów był Stanisław Abłamowicz - facet. Nie wróżyło to zbyt wielkich sukcesów, bo Jolly kocha ludzi, ale mężczyzn troszkę mniej:-) Wyjazd był spontaniczny, ponieważ zapisałyśmy się na wystawę w ostatnim dniu, z myślą a niech się dzieje co się chce. I ku mojemu zdziwieniu UDAŁO SIĘ!!! :-) Jolly, zdobyła srebrny medal i ocenę doskonałą :-) Coś wspaniałego!! :-) Zawsze śmiałam się, że z Jolly to championa nie będzie, a tu taka niespodzianka! Sędzia, właściwie nie dotykał psów. Zęby pokazywali właściciele. Zwracał największą uwagę na usposobienie i ruch. 
 |
| A po wystawie na Krupówki! |
 |
| Krupówki |
 |
| Sesja z medalem :-) |
